ผลิตรักมาเฟียร้าย????

    วันสิ้นสุดพันธสัญญาเถื่อน สัญญาลงนามที่ว่าฉันจะอุ้มท้องลูกให้เขา หลังจากคลอดแล้วฉันจะเป็นอิสระ ไม่มีสิทธิ์ได้พบลูกไม่มีสิทธิ์เลี้ยงดูและเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นแม่ในภายหลัง แลกกับการใช้หนี้ก้อนโตแทนพี่ชาย และค่าอุ้มท้องมูลค่ามหาศาลหลังจากที่ฉันที่ได้ตั้งท้องและคลอดบุตรให้กับเขาอย่างปลอดภัย..

  "นี่คือเช็ค30ล้านตอนนี้ฉันหาเงินมาคืนคุณแล้ว ฉันขอสิ้นสุดสัญญาทั้งหมดค่ะ"

  เช็คมูลค่า 30,000,000 บาท วางอยู่ตรงหน้ามาเฟียหนุ่ม

  "หึ.. เธอกล้ามากนะที่เอาบ้านที่ฉันคืนให้ไปขาย?" เขาวางแก้วเหล้าในมือและกล่าววาจาออกมาด้วยความเรียบนิ่งเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร แต่รังสีอำมหิตที่แผ่อยู่รอบตัวเขาจนฉันสัมผัสมันได้อากาศในห้องเย็นจับใจแต่กลับทำให้มือของฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ     

  "ฉันขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะ.. ตอนนี้ฉันคิดว่าคุณคงมีคนที่จะทำหน้าที่นี้ได้ดีกว่าฉันแล้ว ฉันขอตัวนะคะ" ฉันพยายามอย่างหนักที่จะสะกดกลั้นน้ำตาสบตาเขาและทำตัวให้เป็นปกติที่สุด ฉันตัดบทและหันหลังเพื่อจะออกจากที่นี้ให้เร็วที่สุดฉันไม่อยากจะอยู่ตรงนี้ต่อแม้แต่วินาทีเดียว!

  "หยุด!" น้ำเสียงทรงพลังสั่งฉันตามด้วยเสียง 

   ~แกร็ก!~

  ขาสองข้างของฉันก้าวไม่ออกสมองของฉันสั่งให้หันตามเสียงไปช้าๆ.. ร่างใหญ่เหนี่ยวไกปืนและหันมาทางฉัน ใบหน้าของเขาซีดเซียวแววตาแดงก่ำ ลาสเตียนหยัดตัวเต็มความสูง ค่อยๆย่างก้าวมาทางฉัน อย่างไม่รีบร้อน ทั้งที่เขายังไม่ได้ลั่นไกแต่ทว่ากลับเป็นร่างบางทรุดตัวลงกับพื้นแขนขามันเริ่มสั่นและไม่มีแรงเอาซะดื้อๆ!

   ขายาวก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับกระบอกปืนสีดำที่อยู่ในมือ ลาสเตียนค่อยๆย่อเข่าลงในท่านั่งยองเสมอฉัน ชายหนุ่มเอียงคอและแสยะยิ้มอาฆาตให้ฉันสายตาบีบขั้วหัวใจของเขาที่จ้องฉันแบบไม่กระพริบตาทำให้ฉันกลัวจนเหงื่อแตกเป็นหยดน้ำ เขาค่อยๆหันปลายกระบอกปืนสีดำเงาไล่ชี้ลงมาที่ศรีษะจรดหน้าท้องแบนราบ..

   "เธอมีอะไรอยากจะบอกฉันไหม?" เขาเลิกคิ้วขึ้นเพื่อคำตอบ

   "ฉ..ฉันไม่มีอะไรจะบอกคุณ" ฉันพยามข่มน้ำเสียงไม่ให้สั่น บัดนี้ฉันไม่กล้ามองหน้าเขาอีกแล้ว! สองมือน้อยขยุ้มเสื้อบางที่หน้าท้องจนยับยูยี่ ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของฉันเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากทรวงอกสิ่งที่ฉันกลัวที่สุดว่าเขารู้ความลับที่ฉันปกปิดไว้... ใช่สิหรือว่าลาสเตียนจะรู้ว่าฉัน.. กำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่?...